خوردنی ها بر جسم و روان ما تأثیر دارد

---

در تعالیم اسلامی تأکیدات فراوانی در زمینه تلاش برای کسب مال حلال و دوری از حرام‌خواری وجود دارد. بررسی آیات قرآن نشان از این حقیقت دارد که خوردن مال حرام نه تنها در زندگی اخروی، بلکه در همین جهان نیز تأثیراتی منفی خواهد داشت .

 

نقش روزی حلال در زندگی انسان‌ها

در این بخش به بیان برخی از اثراتی که در پی خوردن انواع مال ها به وجود می آید ، پرداخته خواهد شد:

1ـ تأثیر بر رفتار: خداوند متعال در قرآن رسولان خویش را به خوردن مال حلال فرمان داده و می‌فرماید: «یا أَیُّهَا الرُّسُلُ كُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً إِنِّی بِما تَعْمَلُونَ عَلِیم‏؛ اى پیامبران! از غذاهاى پاكیزه بخورید، و عمل صالح انجام دهید، كه من به آنچه انجام مى‏دهید آگاهم». بر این اساس رابطه‌ای تنگاتنگ میان اعمال انسان و مالی که می‌خورد وجود دارد.

به همین علت است که امام حسین (علیه السلام) در روز عاشورا علت عدم تأثیر سخنشان را بر پیروان یزید پر بودن شکم‌ها از مال حرام می‌دانند. کسانی که در زندگی از مال حلال استفاده می‌کنند خداوند قلبشان را نورانی می‌سازد و در پرتو این نور می‌توانند طریق صحیح را به دست آورده و در آن گام بردارند.

آنچه ما می‌خوریم مستقیماً یا غیر مستقیم بر روان تأثیرگذار است. این از آن جهت است كه میان روح و بدن تمایل و علاقه‌ای است كه پی در پی در تأثیر و فعل و انفعال از یكدیگرند.

خداوند در ذیل آیه اصحاب كهف دقت آن ها را به لقمه حلال و پاكیزه این‌گونه بیان می‌فرماید: « ... فَابْعَثُوا أَحَدَكُمْ بِوَرِقِكُمْ هذِهِ إِلَى الْمَدِینَةِ فَلْیَنْظُرْ أَیُّها أَزْكى‏ طَعاماً فَلْیَأْتِكُمْ بِرِزْقٍ مِنْهُ وَ لْیَتَلَطَّفْ وَ لا یُشْعِرَنَّ بِكُمْ أَحَداً ... ؛ ... اكنون یک نفر از خودتان را با این سكّه‏اى كه دارید به شهر بفرستید، تا بنگرد كدام یک از آن‌ها غذاى پاكیزه‏ترى دارند، و مقدارى از آن براى روزى شما بیاورد ... »

2ـ تأثیر بر تربیت فرزندان: انسان شگفت انگیزترین مخلوق خداوند و والاترین نشانه قدرت حق است. او دارای حقیقتی ملكوتی است و آفریده شده تا به مقام خلیفه الهی برسد و این جز با تربیت صحیح و درست میسر نمی‌شود. شخصیت در انسان از ابعاد جسمانی، عاطفی، اخلاقی، اجتماعی و شناختی تشكیل شده است.

عوامل محیطی (در این تحقیق لقمه حرام) می‌تواند بر رشد هر كدام از آن‌ها تأثیر گذاشته و زمینه‌های مثبت و منفی را در فرد ایجاد كند و در نهایت انتخاب راه را مهیا سازد.

 غذاهای آخرتی در برابر غذاهای دنیایی

قرآن كریم به عنوان کتاب الهی دارای برنامه جامعی برای پاسخ تمام نیازهای مادی و معنوی انسان در مسیر رشد و كمال است.از این رو دستورالعمل ها و احکام  مختلفی در مسائل مختلف مادی و معنوی در آن آمده است.

با توجه به اینکه در بعد مادی،جسم انسان و سلامتی آن اهمیت ویژه ای در حرکت به سمت کمال دارد و تغذیه مهمترین عامل سلامتی است، آیات بسیاری به این موضوع اختصاص یافته است.

موضوع غذا و تغذیه در قرآن كریم ازچنان اهمیتی برخوردار است كه در بیش از 300 آیه به طور مستقیم یا غیر مستقیم مطرح شده است.گرچه لفظ غذا و تغذیه و یا مشتقات آن دو در هیچ جای قرآن به كار نرفته است، اما كلماتی مانند"أكل"، "شرب"، "رزق"، "طعام"، و مشتقات آنها می تواند به نحوی با مسائل مطرح در قرآن،در موضوع تغذیه در ارتباط باشد.

خداوند در قرآن انسان ها را به امر تغذیه و خوراکی ها متوجه می سازد:" فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ "(انسان باید به غذاى خویش بنگرد.)(عبس24) و خود این آیه مهم ترین دلیل قرآنی توجه به این امر است.

مباحث مطرح شده در قرآن درباره غذا را می توان بر اساس معیار های متنوع مطرح کرد که تعدادی از آنها را به طور خلاصه بیان می کنیم:

حلال و حرام بودن غذا

در آیات متعددی بر حلال و پاک بودن غذا تاکید گردیده است. "أَیُّهَا النَّاسُ کُلُواْ مِمَّا فِی الأَرْضِ حَلاَلًا طَیِّبًا وَلاَ تَتَّبِعُواْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ؛"(اى مردم از آنچه در زمین است ‏حلال و پاکیزه را بخورید و از گامهاى شیطان پیروى مکنید که او دشمن آشکار شماست.)(بقره 168)

همچنین بر ذبح شرعی حیوانات تاکید گردیده است:" وَمَا لَکُمْ أَلاَّ تَأْکُلُواْ مِمَّا ذُکِرَ اسْمُ اللّهِ عَلَیْهِ وَقَدْ فَصَّلَ لَکُم مَّا حَرَّمَ عَلَیْکُمْ إِلاَّ مَا اضْطُرِرْتُمْ إِلَیْهِ وَإِنَّ کَثِیرًا لَّیُضِلُّونَ بِأَهْوَائِهِم بِغَیْرِ عِلْمٍ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُعْتَدِینَ"( شما را چه شده است که از آنچه نام خدا بر آن برده شده است نمى‏خورید با اینکه [خدا] آنچه را بر شما حرام کرده جز آنچه بدان ناچار شده‏اید براى شما به تفصیل بیان نموده است و به راستى بسیارى از روى نادانى با هوس هاى خود گمراه مى‏کنند آرى پروردگار تو به تجاوزکاران داناتر است.)(انعام 119)

انگور و انجیر دو میوه بهشتی؛ فراموششان نکنید!

انگور و انجیر دو میوه بسار مغذی هستند که در قرآن و روایات به آنها توجه ویژه ای شده است.

 

همه چیز درباره انگور در کتب و روایات

خداوند در قرآن یازده بار از این میوه یاد کرده است:

سوره بقره آین 266: آیا از میان شما کسی هست که دوست داشته باشد که او را بوستانی از خرما و انگور بوده باشد، و جوی ها در پای درختانش جاری باشد، و هر گونه میوه ای دهد. و خود پیر شده و فرزندانی ناتوان داشته باشد، بناگاه گردبادی آتشناک در آن بوستان افتد و بسوزد؟ خدا آیات خود را برای شما این چنین بیان می کند، باشد که بیندیشید.

سوره رعد آیه 4: و در زمین قطعاتى است کنار هم و باغهایى از انگور و کشتزارها و درختان خرما چه از یک ریشه و چه از غیر یک ریشه که با یک آب سیراب مى‏گردند و [با این همه] برخى از آنها را در میوه [از حیث مزه و نوع و کیفیت] بر برخى دیگر برترى مى‏دهیم بى گمان در این [امر نیز] براى مردمى که تعقل مى‏کنند دلایل [روشنى] است.

سوره نحل آیه 11: به وسیله آن کشت و زیتون و درختان خرما و انگور و از هر گونه محصولات [دیگر] براى شما مى‏رویاند قطعا در اینها براى مردمى که اندیشه مى‏کنند نشانه‏اى است.

سوره نحل آیه 67: و از میوه درختان خرما و انگور باده مستى‏بخش و خوراکى نیکو براى خود مى گیرید قطعا در این[ها] براى مردمى که تعقل مى‏کنند نشانه‏اى است .

سوره مومنون آیه 19: پس براى شما به وسیله آن باغهایى از درختان خرما و انگور پدیدار کردیم که در آنها براى شما میوه‏هاى فراوان است و از آنها مى‏خورید.

سوره کهف آیه 32: و براى آنان آن دو مرد را مثل بزن که به یکى از آنها دو باغ انگور دادیم و پیرامون آن دو [باغ] را با درختان خرما پوشاندیم و میان آن دو را کشتزارى قرار دادیم.

سوره انعام آیه 99: و اوست کسى که از آسمان آبى فرود آورد پس به وسیله آن از هر گونه گیاه برآوردیم و از آن [گیاه] جوانه سبزى خارج ساختیم که از آن دانه‏هاى متراکمى برمى‏آوریم و از شکوفه درخت‏خرما خوشه‏هایى است نزدیک به هم و [نیز] باغ هایى از انگور و زیتون و انار همانند و غیر همانند خارج نمودیم به میوه آن چون ثمر دهد و به [طرز] رسیدنش بنگرید قطعا در اینها براى مردمى که ایمان مى‏آورند نشانه‏هاست.

خوردن گوشت شتر را فراموش نکنیم!

تحریم گوشت شتر و شیر آن تهمتی بود که بنی اسرائیل بر خدا بسته بودند و الا بر طبق روایات ما گوشت شتر دارای فواید بسیار است که می توان از آن بهره برد .  

 

آیا گوشت شتر بر بنی اسرائیل حرام بود؟

بنی اسرائیل قومی بودند که در طول تاریخ همیشه به لجاجت و بهانه گیری مشهور بوده اند، پیامبران زیادی را کشتند و هرگز قدر دان زحمات طاقت فرسای انبیائشان نبودند،آن ها ید طولایی در تحریف دین خدا و خواست او دارند . بارها و بارها بر اساس میل و هوای نفس خود حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال شمرده اند که در سرگذشت انبیاء بنی اسرائیل به تفصیل آمده و ما قصد بیان آن ها را نداریم .

قصد ما پرداختن به آیه ای از قرآن کریم است که یکی دیگر از تهمت های قوم یهود را برملا می کند .

«کلُّ الطَّعامِ کانَ حِلًّا لِبَنِی إِسْرائِیلَ إِلَّا ما حَرَّمَ إِسْرائِیلُ عَلى‏ نَفْسِهِ مِنْ قَبْلِ أَنْ تُنَزَّلَ التَّوْراةُ» (آل عمران آیه 93)

این آیه با صراحت تمام تهمت هاى یهود را در مورد تحریم پاره‏اى از غذاهاى پاک (مانند شیر و گوشت شتر) رد مى‏کند و مى‏گوید: در آغاز، تمام این غذاها براى بنى اسرائیل حلال بود، مگر آنچه اسرائیل (اسرائیل نام دیگر یعقوب است) بر خود تحریم کرده بود.

درباره این که یعقوب چه نوع غذایى را بر خود تحریم کرده بود؟ و علت آن تحریم چه بود؟ توضیحى در آیه ذکر نشده است، ولى از روایات اسلامى برمى‏آید هنگامى که یعقوب گوشت شتر مى‏خورد بیمارى عرق النسا «عرق النسا" یک نوع بیمارى عصبى است که امروز به آن" سیاتیک" مى‏گویند و بر اثر آن اعصاب کمر و پاها به شدت ناراحت مى‏شود به طورى که گاهى قدرت حرکت از انسان سلب مى‏شود » بر او شدت مى‏گرفت و لذا تصمیم گرفت که از خوردن آن براى همیشه خوددارى کند، پیروان او هم در این قسمت به او اقتدا کردند، و تدریجا امر بر بعضى مشتبه شد، و تصور کردند این یک تحریم الهى است، و آن را به عنوان یک دستور دینى بخدا نسبت دادند. قرآن در آیه بالا علت اشتباه آنها را تشریح مى‏کند و روشن مى‏سازد که نسبت دادن این موضوع به خدا یک تهمت است.